Een eco-mama vertelt...

Nu het einde van het jaar nadert, blik ik graag terug op de afgelopen maanden. 2016 was een bewogen jaar voor ons. Een jaar vol verhuizingen, ziekte en sterven, maar ook een jaar vol liefde en het zetten van stappen naar een fijner leven. In januari startte ons jaar met het inpakken van al onze bezittingen om ons op te maken voor de eerste verhuizing van dit jaar. We hadden een maand de tijd om ons huis te legen en flink te downsizen in spullen. Het was een beetje een race tegen de klok, maar het lukte! Op 1 februari leverde we de sleutel van ons koophuis in en vertrokken we fulltime naar onze stacaravan in België. Nou ja, eigenlijk leefden we toen een aantal maanden nomadisch, pendelend tussen België, de randstad, Limburg en Spanje. Want op mijn verjaardag in die maand kregen we verschrikkelijk nieuws: mijn nichtje en pleegzusje die op dat moment in Spanje woonde was ongeneeslijk ziek en had nog maar kort te leven. In het voorjaar besloten we dat we toch iets in Nederland ...

In januari wordt babydochter 1,5 jaar. Nou ja, eigenlijk is ze heus geen baby meer, maar een heuse dreumes/peuter. Sinds een week is ze zindelijk. Dag en nacht! Daarmee is ze de vlotste van onze drie kinderen. Babyzindelijkheidscommunicatie, BZC. Ik startte ermee toen L een maand of twee was. Ze maakte steeds van die poepgeluiden en riep iets dat leek op "poep". Even later bleek ze een vieze luier te hebben. Ik begon haar toen op het potje te zetten als ze dat deed en warempel, die was vol! Het plassen bleek wat lastiger op te merken, maar als we thuis waren liet ik haar af en toe zonder luier. Zo begon ik steeds meer door te hebben wanneer ze moest plassen (al was ik dan vaak te laat). Rond de 11 maanden liep ze door het hele huis (en vlak daarna rende ze). Ik denk dat ze toen te druk was met het goed leren lopen, want ineens begon ze zich enorm te verzetten tegen het potje. Dus hebben we het een tijdje laten rusten. En toen probeerden we het weer. Maar als ze verkouden ...