Een eco-mama vertelt...

In mijn vorige bericht schreef ik dat ik me van plan was om eindelijk eens zelf wasmiddel te maken. Eigenlijk had ik het weer wat uitgesteld. Totdat we vorige week door onze voorraad wasmiddel heen waren. Yes! Nu  MOET ik wel aan de bak! Zo gezegd, zo gedaan. Ik ben meteen aan de slag gegaan. Twee pannen met 2,5 liter water aan de kook gebracht. Toen het water kookte, heb ik aan beide pannen 40 gram marseillezeep vlokken toegevoegd. Daarna heb ik regelmatig geroerd, totdat de zeep goed opgelost was. Eenmaal afgekoeld, heb ik aan beide pannen wat druppels eucalyptus olie toegevoegd. Aan een pan heb ik een beetje soda toegevoegd, dit mengsel gebruik ik voor de witte was. Weer goed geroerd en daarna voorzichtig overgegoten in flessen (uit een bij elkaar geraapte verzameling). Zie hieronder het resultaat! Het wasmiddel is wel wat dik, waardoor er veel tegelijk in de machine klontert. Misschien dat ik de volgende keer iets minder vlokken gebruik. Verder ruikt de was fris en

Al tijden ben ik gefascineerd door het idee dat je je eigen wasmiddel kunt maken. Goedkoper en minder chemische troep, dus beter voor mens en milieu. Ideaal toch? Maar op de een of andere manier kon ik mezelf er niet toe zetten om daadwerkelijk over te gaan tot het aanschaffen van de ingrediënten. Afgelopen week stuitte ik, per toeval, op een internetpagina waarin het maken van eigen wasmiddel weer eens werd beschreven. Ik besloot niet meer te aarzelen en nu eens actie te ondernemen. Ik heb marseille zeepvlokken besteld, die ik deze week heb ontvangen. Volgende week ga ik eindelijk aan de slag om mijn eigen wasmiddel te maken!

Al tijden wilde ik het eens proberen: het maken van een marsepeintaart. Aangezien ik nogal faalangstig en perfectionistisch ben aangelegd, wilde ik me er niet aan wagen voordat ik een duidelijk idee had hoe ik het moest aanpakken. Eerst een workshop volgen dus! Van een lieve vriendin en neefje kreeg ik deze cadeau en ging we samen de basis workshop taart bekleden volgen. De workshop an sich was erg leuk, het publiek en de locatie helaas een stuk minder. Veel te veel personen in een hok gepropt, te weinig materiaal, en vervelende medecursisten. Wel mocht ik naar huis met een toch wel geslaagde taart. Jippie! Nu durfde ik het wel aan om zelf een taart te gaan bakken en bekleden. Het echte werk kon beginnen!  De verjaardag van zoonlief T in januari leek me een mooi moment om ervoor te gaan. Ik kocht een hoop spulletjes om het mezelf makkelijker te maken en zou ruim van te voren beginnen. Het moest, uiteraard, een Thomas de Trein-taart worden. Hier kon mama vast heel goed bij