...over ochtend-dilemma's.

Zoonlief T. gaat twee dagen per week naar de kinderopvang. Meestal gaat hij enthousiast weg, als ik geluk heb krijg ik nog een vluchtig kusje.

Er zijn echter ochtenden waarop hij totaal geen zin heeft en jammert dat hij thuis wil blijven. Vaak zijn dit ook net de ochtenden of dagen dat ik toevallig thuis ben. En dan twijfel ik: "zal ik hem dan maar lekker thuis houden?". Ik wil er geen gewoonte van maken dat ik toegeef als hij ergens om jammert. Als hij straks naar school gaat, zal hij ook gewoon moeten gaan. Ook als hij geen zin heeft. En nu ben ik vandaag toevallig thuis, maar de volgende keer weer niet. Tegelijk voel ik me ook weer schuldig om hem 'weg te sturen', terwijl het eigenlijk niet hoeft. Wat te doen?

Uiteindelijk ervoor gekozen om hem toch naar de opvang te brengen. Met pijn in mijn hart. Gelukkig is hij, eenmaal daar, alles vergeten en gaat hij enthousiast spelen met 'de kindjes'. Als ik hem 's middags ophaal, is hij ook lekker aan het spelen en heeft hij een goede dag gehad. Pfoe, gelukkig! Toch weer even opgelucht dat ik dit ochtend-dilemma goed heb afgehandeld!

Liefs,
Mama C.