Vorige week heb ik de brief verzonden waarin ik per 16 januari mijn ontslag indien. Vanaf dan ben ik dan echt officieel een thuisblijfmama!
Ik had verwacht dat ik mij opgelucht zou voelen. Toch is dat niet zo, hoewel ik volledig achter mijn keuze sta. Maar er waren wel leuke dingen aan het buiten de deur werken. Sommige dagen kan ik een beetje jaloers naar Echtgenoot kijken dat hij de deur uit mag en allerlei uitdagende dingen mag doen. Toegegeven, mijn dag is ook zeker wel vol uitdagingen! En gevuld met heel veel liefde. Ik mag elke dag, de hele dag doorbrengen met mijn meest favorieten personen ter wereld. Hoe bijzonder is dat! En toch geef ik voor mijn gevoel wel tegelijk iets op:
- De vrijheid van de extra inkomsten....hoewel het ook wel weer voelt als een uitdaging om het met een (halve) salaris minder te doen.
- Het praten met mijn collega's...ik merk dat ik tegenwoordig een spraakwaterval ben zodra er een volwassene is om een gesprek mee te voeren. Ik word er erg blij van dat ik ergens anders over kan praten dan over Sinterklaas, het opruimen van de woonkamer, of de boodschappen die we die dag nog moeten doen.
- Een momentje voor mijzelf, in de auto naar het werk. Die momenten voor mijzelf heb ik nu eigenlijk niet. Hoewel dat vast wel beter gaat als baby wat meer in de avond gaat slapen (hoop ik).
Maar natuurlijk krijg ik een hoop ervoor terug, zoals bijvoorbeeld:
- elke dag door kunnen brengen met mijn liefsten
- geen gehaast meer in de ochtenden
- meer tijd als gezin hebben
- meer tijd om me te richten op wat ik echt belangrijk vind
- meer ruimte in mijn hoofd om te werken aan wat ik leuk vind, in plaats van aan wat mijn werk is.
Het voelt dan niet als een bevrijding, maar het voelt wel goed!! Ik kijk erg uit naar wat het komende jaar ons brengen gaat!
Aan de andere thuisblijfmama's: hoe ervaren jullie het?
Ik had verwacht dat ik mij opgelucht zou voelen. Toch is dat niet zo, hoewel ik volledig achter mijn keuze sta. Maar er waren wel leuke dingen aan het buiten de deur werken. Sommige dagen kan ik een beetje jaloers naar Echtgenoot kijken dat hij de deur uit mag en allerlei uitdagende dingen mag doen. Toegegeven, mijn dag is ook zeker wel vol uitdagingen! En gevuld met heel veel liefde. Ik mag elke dag, de hele dag doorbrengen met mijn meest favorieten personen ter wereld. Hoe bijzonder is dat! En toch geef ik voor mijn gevoel wel tegelijk iets op:
- De vrijheid van de extra inkomsten....hoewel het ook wel weer voelt als een uitdaging om het met een (halve) salaris minder te doen.
- Het praten met mijn collega's...ik merk dat ik tegenwoordig een spraakwaterval ben zodra er een volwassene is om een gesprek mee te voeren. Ik word er erg blij van dat ik ergens anders over kan praten dan over Sinterklaas, het opruimen van de woonkamer, of de boodschappen die we die dag nog moeten doen.
- Een momentje voor mijzelf, in de auto naar het werk. Die momenten voor mijzelf heb ik nu eigenlijk niet. Hoewel dat vast wel beter gaat als baby wat meer in de avond gaat slapen (hoop ik).
Maar natuurlijk krijg ik een hoop ervoor terug, zoals bijvoorbeeld:
- elke dag door kunnen brengen met mijn liefsten
- geen gehaast meer in de ochtenden
- meer tijd als gezin hebben
- meer tijd om me te richten op wat ik echt belangrijk vind
- meer ruimte in mijn hoofd om te werken aan wat ik leuk vind, in plaats van aan wat mijn werk is.
Het voelt dan niet als een bevrijding, maar het voelt wel goed!! Ik kijk erg uit naar wat het komende jaar ons brengen gaat!
Aan de andere thuisblijfmama's: hoe ervaren jullie het?
Je gemengde gevoelens zijn heel begrijpelijk denk ik. Het is ook een flinke verandering. Fulltime moederen kan echt geweldig zijn; maar niet iedereen kan het bijvoorbeeld aan om zelf structuur in de dagen te moeten brengen.
BeantwoordenVerwijderenAls thuisblijfmoeder moet je sterk in je schoenen staan. Maar dat kun je vast!
Huisvlijt
Dank je! De afgelopen vijf maanden heb ik alvast mogen oefenen, dus een echt grote verandering zal het niet zijn. Het verschil is alleen dat ik nu gewoon doorbetaald wordt, en straks niet meer ;)
BeantwoordenVerwijderenIk vind het erg prettig thuis te zijn met en voor de kinderen, zou niet anders willen. Al valt het soms niet mee. Maar er kunnen zijn als basis voor mijn kinderen, daar kan niets tegen op!
BeantwoordenVerwijderen